Poziom 0: Brak automatyzacji. Kierowca jest całkowicie odpowiedzialny za sterowanie pojazdem i wykonuje takie czynności, jak kierowanie, hamowanie, przyspieszanie lub zwalnianie. Pojazdy na poziomie 0 mogą być wyposażone w funkcje bezpieczeństwa, takie jak kamery cofania, ostrzeżenia o martwym polu lub kolizji. Nawet automatyczne hamowanie awaryjne, czyli przyłożenie maksymalnej siły hamowania w razie nieuchronnego zderzenia, jest zaliczane do poziomu 0, ponieważ nie działa w trybie ciągłym.
Poziom 1: Wspomaganie kierowcy. Na tym poziomie automatyczne systemy zaczynają przejmować sterowanie pojazdem w specyficznych sytuacjach, ale nie przejmują go w całości. Przykładem automatyzacji poziomu 1 jest tempomat adaptacyjny, który steruje przyspieszaniem i hamowaniem, zazwyczaj na autostradzie. W zależności od zakresu działania tej funkcji kierowcy mogą zdjąć nogę z pedałów.
Poziom 2: Częściowa automatyzacja. Na tym poziomie, dzięki lepszej orientacji w przestrzeni, pojazd może wykonywać bardziej złożone funkcje koordynujące skręcanie kierownicy (sterowanie poprzeczne) z przyspieszaniem i hamowaniem (sterowanie wzdłużne).
Poziom 2+: Zaawansowana częściowa automatyzacja. Chociaż Poziom 2+ nie występuje w oficjalnej klasyfikacji SAE, jest o tyle ważny, że zapewnia zaawansowane działanie za przystępną dla konsumentów cenę. Do poziomu 2+ zalicza się funkcje, które zasadniczo same prowadzą pojazd, ale wymagają ciągłej uwagi kierowcy, aby mógł on przejąć kontrolę natychmiast, gdy będzie to potrzebne. (Stopień zaawansowania technicznego na poziomie 3 jest znacznie wyższy, ponieważ jest to pierwszy poziom, który dopuszcza oderwanie się kierowcy od czynności prowadzenia pojazdu — może on skupić swoją uwagę na czymś innym. Na tym poziomie pojazd musi być zdolny do bezpiecznego zatrzymania się w razie awarii, co wymaga znacznie bardziej zaawansowanych algorytmów i czujników). Do poziomu 2+ zalicza się na przykład asystenta autostradowego czy asystenta jazdy w korkach. Wizja możliwości zdjęcia rąk z kierownicy i oderwania wzroku od drogi przed sobą, chociażby na kilka chwil, jest na tyle pociągająca dla kierowców, że funkcje te cieszą się dużym zainteresowaniem wśród konsumentów.
Poziom 3: Warunkowa automatyzacja. Na poziomie 3 kierowcy mogą oderwać się od czynności prowadzenia, ale tylko w specyficznych sytuacjach. Może tutaj chodzić o określony zakres prędkości pojazdu, rodzaje dróg lub warunki meteorologiczne. Ponieważ jednak kierowcy mogą robić coś innego w czasie jazdy, patrzeć na telefon lub czytać gazetę, generalnie uważa się to za wstęp do jazdy autonomicznej. Z drugiej jednak strony od kierowcy oczekuje się reakcji, jeśli system tego zażąda. Na przykład takie funkcje jak pilot jazdy w korkach wyręczają kierowcę z przyspieszania, kierowania i hamowania. Może on wygodnie odpoczywać. Podczas jazdy po mieście pojazd informuje kierowcę o możliwości przejęcia z powrotem kontroli, aby jechać z większą prędkością po wydostaniu się z korka. Pojazd musi także
monitorować stan kierowcy, aby wiedzieć, czy jest on w stanie przejąć kontrolę, a także być zdolny do bezpiecznego zatrzymania się, jeśli kierowca tego nie zrobi.
Poziom 4: Wysoka automatyzacja. Na tym poziomie systemy jazdy autonomicznej pojazdu są w stanie w pełni monitorować środowisko jazdy i sterować wszystkimi funkcjami na rutynowych trasach i w warunkach określonych w ich domenie projektu operacyjnego (ODD). Pojazd może ostrzegać kierowcę, że zbliża się do granic swojego zakresu działania, na przykład w trudnych warunkach drogowych, które wymagają udziału człowieka w sterowaniu, takich jak śnieżyca. Jeśli kierowca nie zareaguje, system automatycznie i w bezpieczny sposób unieruchomi pojazd.
Poziom 5: Pełna automatyzacja. Pojazdy poziomu 5 są w pełni autonomiczne. Nikt nie musi siedzieć w nich za kierownicą. Co więcej, nie muszą nawet posiadać kierownicy ani pedałów przyspieszania i hamowania. Pojazdy poziomu 5 mogą być wyposażone w „inteligentną kabinę”, w której pasażerowie mogą głosowo wskazywać cel jazdy lub sterować jej systemami, na przykład regulować temperaturę lub wybierać muzykę.
W kwietniu 2021 r. stowarzyszenie SAE zaktualizowało swoją klasyfikację, aby uściślić, że poziomy od 0 do 2 są „funkcjami pomocniczymi”, ponieważ kierowca nadal jest mocno zaangażowany w prowadzenie pojazdu, podczas gdy poziomy od 3 do 5 są „funkcjami automatyzacji jazdy”.
Każdy poziom automatyzacji wymaga kolejnej warstwy czujników, które są potrzebne, aby pełnić coraz więcej funkcji znajdujących się wcześniej pod kontrolą kierowcy. Na przykład w pojeździe poziomu 1 musi być tylko jeden radar i jedna kamera. W pojeździe poziomu 5, który musi radzić sobie samodzielnie w każdym napotkanym otoczeniu, niezbędne są czujniki najróżniejszych rodzajów zapewniające pełną orientację w przestrzeni.
Na przykład pojazdy autonomiczne Aptiv są wyposażone w dziesiątki czujników, w tym odporne na uszkodzenia architektury – Smart Vehicle Architecture™.
Jak wskazują badania konsumenckie, „prawie każdy nowy samochód sprzedawany dzisiaj w USA należy do szarej strefy między poziomem 0 a poziomem 2. Samochody poziomu 4 i poziomu 5 nie są jeszcze powszechnie dostępne, ale już dzisiaj wiele pojazdów jest wyposażonych w pewnego rodzaju automatyczne sterowanie kierownicą, hamulcami i przyspieszeniem”, do których można zaliczyć tempomat adaptacyjny, ostrzeganie o opuszczeniu pasa ruchu lub automatyczne zmiany pasa.
Chociaż prawdziwie autonomiczna jazda to nadal kwestia przyszłości, producenci samochodów co roku dodają nowe zaawansowane funkcje bezpieczeństwa, które skutecznie zapobiegają wypadkom i podnoszą komfort jazdy, przybliżając kierowców do momentu, w którym będą mogli całkowicie zdjąć dłonie z kierownicy. Oferowane przez Aptiv rozwiązania zaawansowanego bezpieczeństwa odznaczają się elastycznością i skalowalnością, która pozwala producentom OEM tworzyć coraz bezpieczniejsze samochody w miarę pokonywania kolejnych progów automatyzacji.